Wojciech Jerzy Has (1925-2000) był polskim reżyserem i scenarzystą filmowym, uznawanym za jednego z najwybitniejszych twórców polskiej kinematografii.

Urodził się w Krakowie. Studiował filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim, a następnie reżyserię na Wydziale Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej w Łodzi. Jego debiutem reżyserskim był film „Zezowate szczęście” (1960), który odniósł wielki sukces i zdobył nagrodę na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w San Francisco.

W swojej twórczości Has poruszał tematykę związaną z psychologicznymi zagadnieniami, metafizyką i egzystencjalnymi dylematami jednostki. Jego filmy charakteryzowała mistyczna, tajemnicza atmosfera oraz wykorzystanie symboliki i metaforyki. Najważniejszymi dziełami w jego karierze były m.in. „Faraon” (1966), „The Saragossa Manuscript” (1965) czy „Sanatorium pod Klepsydrą” (1973).

Jego filmy były wielokrotnie nagradzane na festiwalach filmowych w Polsce i za granicą, zdobywając wiele prestiżowych nagród. Has był również wykładowcą w PWSFTviT w Łodzi oraz członkiem Akademii Sztuk Pięknych w Berlinie. Zmarł w 2000 roku w Łodzi, pozostawiając po sobie wielki dorobek artystyczny.

1. „Pętla” (1958)
2. „Zezowate szczęście” (1960)
3. „Jak być kochaną” (1963)
4. „Szyfry” (1966)
5. „The Saragossa Manuscript” (1965)
6. „Jakubowska” (1974)
7. „Złote koło” (1979)

Wojciech Jerzy Has był także autorem kilku książek, w tym powieści „Czwarty wymiar” oraz zbioru opowiadań „Hermetyczne drzwi”. Jego filmy charakteryzują się surrealistyczną i eksperymentalną formą oraz bogactwem symboli i metafor.