Magnetofony DCC początek powstania

Zacznijmy od przynudzania

Tak wyglądał początek prototyp Magnetofonu DCC

Standardowy magnetofon kasetowy z jakością nagrania cyfrowego najwyższej klasy.

Dla niewprawnego oka wygląda jak zwykła kaseta, ale ten prototyp nie zadziała w istniejącym sprzęcie stereo.

Judith Hann prezentuje nową kasetę wykorzystującą taśmę metalową, która zawiera muzykę przekształconą w kod cyfrowy. Gdy taśma jest odtwarzana w kompatybilnym magnetofonie, kod cyfrowy jest konwertowany z powrotem na muzykę, zapewniając doskonałą jakość dźwięku bez typowego pogorszenia charakterystycznego dla tradycyjnych kaset z nagraniami.

(Alternative for „audio degradation”: bez typowych zniekształceń dźwięku występujących w standardowych kasetach).

Postanowiono zlikwidować nie dociągniecia kasety magnetofonowej.

1.Kurzenie się

2.Brak stabilizacji perfekcji przesuwu taśmy

3.Zamianę sygnału na bezbłędny zero jedynkowy cyfrowy jak w Płycie Cd

4.Budowę urządzenia które wyeliminuję błędy kasety analogowej ale będzie z nią kompatybilne wstecznie

6.Budowę głowicy która nie będzie wymagała ustawień azymutu i prądów podkładu.

7.Kaseta szczelna bezpyłowa z systemem wewnętrznym Abs stabilizacji taśmy

Zabrzmiało idealnie idealnie ….. prawda lepsza kaseta magnetofonowa kompatybilna ze starą analogową?

To dopiero początek historii:)

I to z dużymi kłopotami

Contents

1 Historia powstania formatu DCC (Digital Compact Cassette)

Historia powstania formatu DCC (Digital Compact Cassette)

Tło i przyczyny rozwoju

W latach 80. i na początku 90. rynek muzyczny przechodził rewolucję cyfrową. Dominującym nośnikiem stały się płyty CD, ale istniało zapotrzebowanie na przenośny format cyfrowy, który mógłby zastąpić analogowe kasety magnetofonowe (Compact Cassette).

Firma Philips, wynalazca kaset kompaktowych (1963), chciała utrzymać swoją pozycję na rynku i stworzyć nowoczesny, cyfrowy następca kasety. Jednocześnie Sony pracowało nad MiniDisc (MD), a w studiach nagraniowych królował DAT (Digital Audio Tape). Konkurencja między formatami była zacięta.

Rozwój technologii DCC (1989–1991)

1989–1991 – Philips i Matsushita (Panasonic) współpracowały nad cyfrowym formatem, który zachowałby kompatybilność wsteczną z analogowymi kasetami.
Technologia PASC – Zastosowano kompresję Precision Adaptive Subband Coding (PASC), podobną do późniejszego MPEG-1 Layer II (używanego w formatach jak MP3). Dawała dobrą jakość przy mniejszym zużyciu miejsca.
Modyfikacja kasety – Kasety DCC wyglądały podobnie do analogowych, ale miały cyfrową ścieżkę danych i specjalny system zabezpieczeń przed kopiowaniem (SCMS).

Premiera i wprowadzenie na rynek (1992–1993)

Wrzesień 1992 – Oficjalna premiera DCC. Philips wypuścił pierwsze odtwarzacze, m.in. DCC 900 i przenośny DCC 170.
Główni producenci wspierający format:
- Philips (flagowe modele)
- Panasonic (tańsze wersje)
- Marantz (high-endowe dekodery)
- Sharp (odtwarzacze przenośne)
Kasety DCC miały pojemność 45, 60, 90 i 120 minut (odpowiednik ~45–120 MB danych).