Minidisc -format Naprawy Informację

Sharp, podobnie jak Sony, korzystał głównie z kodeków ATRAC w swoich urządzeniach MiniDisc (MD), ponieważ format MiniDisc był opracowany przez Sony, a Sharp był jednym z głównych licencjobiorców.

Kodeki Sharp w MiniDisc:

Sharp używał tych samych podstawowych kodeków co Sony, ale czasami wprowadzał własne ulepszenia w implementacji DSP (przetwarzania sygnału). Oto główne kodeki używane w Sharpach:

1. ATRAC1 (w standardowym MD-SP)
   • Bitrate: ~292 kbps (kompresja stratna)
   • Używany w pierwszych modelach Sharp MD (np. Sharp MD-MS100, MS200).
2. ATRAC3 (w trybie MDLP – Long Play)
   • LP2: 132 kbps (stereo, lepsza jakość niż MP3 przy podobnym bitrate)
   • LP4: 105 kbps (joint-stereo, dłuższy czas nagrania)
   • Przykładowe modele: Sharp MD-DR7, DR77, DS8.
3. ATRAC3plus (tylko w niektórych późnych modelach, np. Sharp Hi-MD AH1)
   • Bitrate: 64–352 kbps (lepsza efektywność niż ATRAC3)
   • Sharp nie miał wielu modeli Hi-MD, głównie Sony dominowało w tej kategorii.

Czy Sharp miał własne kodeki?

Nie – Sharp nie opracował własnych kodeków do MiniDisc, ale niektóre jego odtwarzacze miały:

• Własne DSP (np. „1-bit digital amplifier”) – poprawiało jakość dźwięku, ale nie zmieniało formatu kompresji.
• Dodatkowe filtry dźwięku (np. „X-Bass”, „Live Sound”) – to efekty, a nie osobne kodeki.

Podsumowanie:

Sharp używał ATRAC1 / ATRAC3 / ATRAC3plus tak jak Sony, ale czasami implementował własne algorytmy przetwarzania dźwięku dla lepszej jakości.

Specyfikacja techniczna i historia formatu MiniDisc (MD)

1. Wprowadzenie

MiniDisc (MD) to magnetooptyczny format zapisu danych opracowany przez firmę Sony w 1991 roku. Został zaprojektowany jako następca kasety magnetofonowej, oferując lepszą jakość dźwięku, możliwość szybkiego dostępu do ścieżek oraz wygodę użytkowania. Format znalazł zastosowanie zarówno wśród konsumentów, jak i profesjonalistów (np. w studiach nagraniowych i reporterach radiowych).

2. Historia MiniDisc

• 1986 – Sony i Philips wprowadzają Digital Audio Tape (DAT), ale wysoka cena i obawy przemysłu muzycznego ograniczają jego popularność.
• 1991 (wrzesień) – Sony ogłasza MiniDisc jako nowy cyfrowy format audio.
• 1992 (listopad/grudzień) – Premiera pierwszych odtwarzaczy MiniDisc (np. Sony MZ-1) i nośników w Japonii i Europie.
• 1993 – MiniDisc trafia do USA, ale walka z CD i kasetami utrudnia ekspansję.
• 1995 – Sony wprowadza MD Data, wersję do przechowywania danych (np. dla aparatów cyfrowych).
• 1998 – Sony prezentuje MDLP (MiniDisc Long Play), umożliwiając kompresję ATRAC3 i dłuższy zapis (do 320 minut).
• 1999–2001 – Rozwój NetMD, pozwalającego na transfer plików z komputera przez USB.
• 2004 – Premiera Hi-MD – zwiększona pojemność (do 1 GB) i obsługa plików WAV/MP3.
• 2011 – Sony zaprzestaje produkcji odtwarzaczy MiniDisc.
• 2013 – Ostatnie nośniki MiniDisc są wycofywane z rynku, choć sprzęt pozostaje w użyciu w niszowych zastosowaniach.

3. Specyfikacja techniczna

3.1. Nośnik danych

• Typ: Magnetooptyczny (MO)
• Średnica dysku: 64 mm (2,5 cala)
• Pojemność:
  • Standardowy MiniDisc: 140 MB (74/80 minut audio w trybie stereo)
  • Hi-MD: 1 GB (do 45 godzin w kompresji Hi-LP)
• Obudowa: Plastikowa kasetka (ochrona przed kurzem i uszkodzeniami)
• Czas zapisu/odczytu: Dostęp losowy (szybszy niż kaseta)

3.2. Kompresja dźwięku

• ATRAC (Adaptive Transform Acoustic Coding): Algorytm kompresji stratnej opracowany przez Sony.
  • Bitrate:
    • SP (Standard Play): 292 kbps (74/80 min)
    • LP2 (Long Play 2): 132 kbps (160 min)
    • LP4: 66 kbps (320 min)
• Hi-MD: Obsługa nieskompresowanego PCM (1411 kbps, jak CD) i MP3.

3.3. Interfejsy i funkcje

• Wejścia/wyjścia:
  • Analogowe (LINE IN/OUT)
  • Cyfrowe (optical S/PDIF) – w niektórych modelach
  • USB (NetMD/Hi-MD)
• Zapis:
  • Nagrywanie w czasie rzeczywistym (jak kaseta)
  • Edycja ścieżek (podział, łączenie, zmiana nazw)
• Zasilanie: Akumulator (gumowa bateria) lub zasilacz

3.4. Zalety i wady

✅ Zalety:

• Lepsza jakość niż kaseta
• Odporność na wstrząsy (buforowanie danych)
• Możliwość edycji nagrań
• Kompaktowy rozmiar

❌ Wady:

• Ograniczona kompatybilność (głównie Sony i Sharp)
• Konkurencja z CD-R i później MP3
• Wysoka cena początkowo

4. Dziedzictwo MiniDisc

Mimo że MiniDisc nie zdobył masowej popularności jak CD, pozostał kultowym formatem wśród audiofilii i profesjonalistów. Dziś jest ceniony przez kolekcjonerów, a niektóre studia nadal używają go do nagrań terenowych.

Ciekawostki:

• Używany przez NASA w eksperymentach dźwiękowych.
• Występuje w filmach (np. „Matrix” – Neo przechowuje na nim pliki).

MiniDisc to przykład innowacji, która wyprzedziła swoją epokę, ale została przyćmiona przez inne technologie. 🎧📀