Dlaczego płyty Audio Audiofile przegrywają na profesjonalnych nagrywarkach?

Z punktu widzenia „jedynki i zera” zapis na płycie CD-R(W) w domowej nagrywarce i w profesjonalnym urządzeniu opiera się na tym samym standardzie (Orange Book), ale różni się precyzją i strategią fizycznego wypalania ścieżki. Oto główne różnice:

1. Stała liniowa prędkość (CLV) vs zmienna kątowa prędkość (P-CAV)

   • Profesjonalne nagrywarki utrzymują stałą prędkość liniową (CLV): laser porusza się tak, żeby prędkość przesuwu nad nośnikiem była niezmienna, niezależnie od średnicy. Dzięki temu każda pojedyncza „komórka” (pit lub land) ma dokładnie taką samą długość w czasie, co minimalizuje jitter i błędy odczytu.

   • Domowe napędy często stosują partial-CAV (P-CAV) albo zwykłe CAV: przy małych promieniach płyty prędkość jest rosnąca, co skraca czas nagrywania, ale powoduje lekką różnicę w czasie trwania tej samej długości pitu w wewnętrznych i zewnętrznych partiach płyty.

2. Optimum Power Calibration (OPC) i write-strategy

   • Profesjonalne wypalarki wykonują precyzyjną kalibrację mocy lasera dla każdego kręgu płyty (zwane „Z-OC Calibration”), często mierząc próbne wypalenia w różnych strefach. Dzięki temu poziom wypalenia barwnika jest zawsze optymalny, a refleksyjność pitów i lands jest maksymalnie wyrównana.

   • Domowe nagrywarki robią jednorazowy test kalibracyjny (Z-CAV OPC) na początku nagrywania i potem liczą, że płyta jest wystarczająco jednorodna.

3. Tryby zapisu (DAO, SAO, TAO) i praca w trybie RAW

   • Profesjonalne urządzenia mogą pracować w trybach RAW (nagrywanie sygnału przed kodowaniem ECC) lub Session-At-Once (SAO) i Disk-At-Once (DAO) z minimalną interwencją kontrolera, co pozwala na dokładniejszą kontrolę odstępów między ścieżkami i minimalizację dodatkowych przerw, a także na pełną kontrolę kodów synchronicznych i subkanałów.

   • Domowe napędy w standardowych aplikacjach zazwyczaj używają trybu TAO (Track-At-Once) albo DAO, ale z mniej dokładną obsługą subkanałów, co może wprowadzać nierówności w odstępach między ścieżkami.

4. Jitter i jakość pitów

   • Profesjonalne wypalarki generują płyty o niskim jitterze (< 25 ns), dzięki lepszej stabilizacji lasera i dokładniejszemu położeniu głowicy. Mniejsze rozmycie pitów i lands to mniej błędów C1/C2 przy odczycie.

   • Domowe napędy osiągają wyższy jitter (często 30–50 ns), ale wciąż mieszczą się w normach CD-R(W). W praktyce oznacza to, że płyty z profesjonalnego nagrania będą rzadziej „zacinane” przy odtwarzaniu w starych, wymagających odtwarzaczach.

5. Spójność strat w kodowaniu 8-to-14 (EFM) i korekcja błędów (CIRC)

   • Na poziomie bitowym zarówno domowe, jak i profesjonalne nagrywarki kodują dane tą samą sekwencją 8-to-14 modulation (EFM), dodają bity korekcyjne CIRC oraz synchro-i subkanały.

   • Różnica polega właśnie na jakości fizycznego wypalenia i dokładności czasu trwania każdego elementu EFM, co przekłada się na mniejszą liczbę fragmentów danych, które dekoder CIRC musi rekonstruować „z zapasu” przy odczycie.

Podsumowując: w obu przypadkach z dysku (1) na czystą płytę (2) zapisujemy tę samą sekwencję bitów zgodnie ze standardem CD. Różnica leży w precyzji fizycznej implementacji: stała prędkość liniowa, lepsza kalibracja mocy lasera, bardziej zaawansowane tryby RAW i wyraźnie niższy jitter w profesjonalnych nagrywarkach przekładają się na wyższą bezawaryjność i jakość zapisu, ale nie zmieniają samego formatu „0” i „1” na płycie.

Tak więc prawdziwy Audiofil nie pozwoli sobie na wypalanie płyt na nagrywarce w komputerze

Dlaczego profesjonalna nagrywarka Cd-Rw tyle kosztuje?

Nie trzeba sobie na to odpowiadać