Magnetofony Dcc modele przegląd modeli

Magnetofony DCC (Digital Compact Cassette) to format cyfrowy wprowadzony na rynek w 1992 roku przez Philipsa i Matsushitę (Panasonic) jako konkurencja dla minidysków Sony (MD) i cyfrowych taśm DAT. Niestety, format DCC nie zdobył dużej popularności i został wycofany w 1996 roku z powodu rosnącej popularności płyt CD oraz początków formatu MP3.

Contents

1 Główni producenci i modele magnetofonów DCC:
2 Historia formatu DCC:
3 Technologia DCC (Digital Compact Cassette)
- 3.1 Kluczowe cechy technologiczne:
- 3.2 Dlaczego DCC przegrał z Minidisc (MD) i CD?

Główni producenci i modele magnetofonów DCC:

Philips (główny twórca formatu)
- DCC900 – jeden z pierwszych modeli, z możliwością nagrywania i odtwarzania.
- DCC600 – tańszy model, bez zaawansowanych funkcji edycji.
- DCC170 – przenośny magnetofon DCC.
Panasonic (Matsushita)
- Panasonic RX-DT707 – kombinacja odtwarzacza DCC i radia.
- Panasonic RX-DT680 – podobny model z funkcją nagrywania.
Marantz (należący wówczas do Philipsa)
- Marantz DCC430 – bardziej zaawansowany model dla audiofili.

Magnetofony Dcc

Historia formatu DCC:

1991 – Philips i Matsushita ogłaszają współpracę nad cyfrowym następcą kasety magnetofonowej.
Wrzesień 1992 – Premiera DCC, reklamowanego jako „cyfrowa kaseta kompaktowa” z kompatybilnością wsteczną z analogowymi kasetami.
1993-1995 – Sony promuje konkurencyjny MiniDisc (MD), który zyskuje większą popularność dzięki lepszemu marketingowi i mniejszym nośnikom.
1996 – Philips zaprzestaje produkcji DCC z powodu niskiej sprzedaży.
1997 – Ostatnie modele DCC znikają z rynku, a format zostaje zapomniany.

DCC był ciekawym, ale nieudanym eksperymentem – oferował dobrą jakość dźwięku (porównywalną z CD), ale przegrał z wygodniejszymi technologiami, takimi jak CD-R i później MP3. Dziś magnetofony DCC są ciekawostką kolekcjonerską.

Technologia DCC (Digital Compact Cassette)

DCC był cyfrowym formatem taśmowym, który miał zastąpić tradycyjne kasety analogowe, oferując jakość zbliżoną do CD, przy zachowaniu kompatybilności wstecznej z kasetami magnetofonowymi (Compact Cassette).

Kluczowe cechy technologiczne:

Kompresja danych – PASC (Precision Adaptive Subband Coding)
- DCC używał kompresji stratnej PASC, która była uproszczoną wersją algorytmu MPEG-1 Audio Layer I (wczesnego formatu MP3).
- Bitrate: 384 kb/s (dla porównania: CD Audio ma 1411,2 kb/s bez kompresji, a MP3 zwykle 128–320 kb/s).
- Zakres dynamiczny: ~105 dB (lepszy niż kaseta analogowa, ale nieco gorszy niż CD).
Kompatybilność wsteczna z kasetami analogowymi
- Magnetofony DCC mogły odtwarzać zwykłe kasety analogowe (Compact Cassette), ale nagrywały tylko w formacie DCC.
- Głowica magnetofonu DCC miała podwójny układ:
  - Głowica cyfrowa (do odczytu/zapisu DCC) – wykorzystywała technologię MR (Magneto-Resistive), podobną do stosowanej w dyskach twardych.
  - Głowica analogowa (do odtwarzania tradycyjnych kaset).
- Magnetofony Dcc
Nośnik danych – kaseta DCC
- Wyglądem przypominała zwykłą kasetę, ale miała otwór identyfikacyjny (zapobiegający włożeniu do zwykłego magnetofonu).
- Taśma była podobna do analogowej, ale zapis cyfrowy wymagał precyzyjnego śledzenia ścieżek.
- Pojemność: 45, 60, 90 minut (w trybie stereo, podobnie jak kasety analogowe).
Funkcje dodatkowe
- SCMS (Serial Copy Management System) – zabezpieczenie przed nielegalnym kopiowaniem (ograniczało liczbę kopii cyfrowych).
- Tekstowanie (ID3-like) – niektóre modele wyświetlały tytuły utworów (zapisane na taśmie).
- Szybki przewijanie z odczytem danych – DCC potrafił szybko znajdować utwory.

Dlaczego DCC przegrał z Minidisc (MD) i CD?

Minidisc (Sony) miał lepszy marketing, był bardziej poręczny i oferował edycję utworów.
Kasety DCC były droższe niż analogowe, a nagrywarki CD-R szybko stały się popularniejsze.
Brak wsparcia ze strony innych producentów – poza Philipsem i Panasonicem niewiele firm produkowało sprzęt DCC.

Dziś DCC to technologiczna ciekawostka, a działające magnetofony są poszukiwane przez kolekcjonerów.

Najciekawszy magnetofon DCC