Kardynał Jozef Tomko 1924-2022

Kardynał Jozef Tomko 1924-2022
Kardynał Jozef Tomko 1924-2022

 

Kardynał Jozef Tomko

Kardynał Jozef Tomko (ur. 11 marca 1924 w Udavské, zm. 8 sierpnia 2022 w Watykanie) był słowackim duchownym katolickim i wysokim urzędnikiem Kurii Rzymskiej.

Po przyjęciu święceń kapłańskich w 1948 roku, pracował jako duszpasterz w parafiach na Słowacji. W 1962 roku uzyskał doktorat z teologii na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie.

W latach 1979-1985 kardynał Tomko pełnił funkcję sekretarza Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów. W 1985 roku został mianowany sekretarzem stanu Stolicy Apostolskiej, a w 1987 roku papież Jan Paweł II powierzył mu stanowisko prefekta Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów, które sprawował do 2001 roku.

W czasie swojej długoletniej służby w Kurii Rzymskiej, kardynał Tomko był znanym dyplomatą i pełnił wiele ważnych misji dyplomatycznych, m.in. w czasie wojny domowej w Liberii w 1990 roku.

W 1985 roku Jan Paweł II wyniósł go do godności kardynalskiej i nadając mu tytuł prezbitera S. Sabinae. Kardynał Tomko brał udział w kilku konklawe, w tym w konklawe w 2005 roku, które wybrało papieża Benedykta XVI.

Po przejściu na emeryturę w 2001 roku, kardynał Tomko był aktywny w pracy naukowej i publikował liczne artykuły i książki na temat teologii i Kościoła. Zmarł 8 sierpnia 2022 roku w Watykanie w wieku 98 lat.

Ludwik Stanisław Dorn 1954-2022

Ludwik Stanisław Dorn 1954-2022
Ludwik Stanisław Dorn 1954-2022

 

Ludwik Dorn związał się z polityką w 2005 roku, kiedy to startował w wyborach parlamentarnych z ramienia Sojuszu Lewicy Demokratycznej. Został wybrany posłem na Sejm V kadencji z okręgu tarnowskiego. W Sejmie Dorn był członkiem Komisji Kultury i Środków Przekazu oraz Komisji Łączności z Polakami za Granicą.

Jego działalność polityczna była skoncentrowana na dziedzinie kultury i środków masowego przekazu. Dorn angażował się w różne inicjatywy mające na celu rozwój i promocję kultury, w tym m.in. organizację imprez artystycznych i koncertów. W Sejmie Dorn zasiadał w Komisji Kultury i Środków Przekazu oraz Komisji Łączności z Polakami za Granicą, gdzie angażował się w sprawy związane z polskim kinem i teatrem oraz promocją kultury polskiej za granicą.

Po zakończeniu kadencji poselskiej w 2007 roku Ludwik Dorn wycofał się z polityki i powrócił do swojej działalności biznesowej, a także pracy w branży sportowej i kulturalnej.

Maciej Szumowski 1939-2004

Maciej Szumowski – polski dziennikarz i reżyser filmów dokumentalnych.

Szef kampanii Związku zawodowego Solidarności w roku 1998

Maciej Szumowski (1939-2003) był polskim dziennikarzem i reżyserem filmów dokumentalnych. Poniżej przedstawiam jego dorobek i historię:

  1. Działalność dziennikarska: Szumowski zaczął swoją karierę dziennikarską w latach 60. XX wieku w Radiu Wolna Europa, gdzie prowadził audycje poświęcone kulturze i literaturze. Następnie pracował jako korespondent Polskiej Agencji Prasowej w Paryżu, a także jako redaktor w tygodniku “Polityka”.
  2. Twórczość filmowa: Szumowski był autorem wielu filmów dokumentalnych, w tym “Szkice Piórkiem” (1969), “Mój pogrzeb” (1972), “Spowiedź” (1974) czy “Historie zwykłe” (1985). Jego filmy charakteryzowały się subtelnym podejściem do tematu oraz wnikliwym spojrzeniem na ludzi i ich historie.
  3. Nagrody i wyróżnienia: Szumowski był laureatem wielu nagród filmowych, w tym Złotej Kaczki za “Historie zwykłe” oraz nagrody na festiwalach w Berlinie, Krakowie i Oberhausen. W 1995 roku otrzymał nagrodę za całokształt twórczości na Festiwalu Filmowym “Dwa Brzegi” w Kazimierzu Dolnym.

Maciej Szumowski zmarł w 2003 roku w Warszawie, zostawiając po sobie bogaty dorobek dziennikarski i filmowy.

Maciej Szumowski był jednym z najważniejszych polskich polityków i działaczy kulturalnych w drugiej połowie XX wieku. Jego wpływ na rozwój polskiej polityki i kultury był ogromny, a jego idee i koncepcje były często wykorzystywane przez innych polityków i intelektualistów.

Maciej Szumowski urodził się w 1939 roku w Warszawie. Studiował filologię polską na Uniwersytecie Warszawskim oraz politologię na Uniwersytecie Wrocławskim. W 1968 roku uczestniczył w wydarzeniach marcowych, po których został aresztowany i skazany na dwa lata więzienia. W 1972 roku został zwolniony na mocy amnestii.

Po wyjściu z więzienia Szumowski związał się z opozycją demokratyczną w Polsce. Był jednym z założycieli Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela, a także redaktorem naczelnym czasopisma “Robotnik”. W latach 80. XX wieku był jednym z głównych działaczy Solidarności, a po wprowadzeniu stanu wojennego został internowany.

Po upadku komunizmu w Polsce Maciej Szumowski działał w polityce. W latach 90. XX wieku był posłem na Sejm RP z ramienia Unii Demokratycznej. W 1999 roku został wybrany na prezesa tej partii. W tym samym roku był kandydatem UD w wyborach prezydenckich, ale nie przeszedł do drugiej tury.

W polityce Maciej Szumowski postulował demokrację liberalną i wolność gospodarczą. Był zwolennikiem europejskiej integracji Polski oraz stosunków dobrosąsiedzkich z Niemcami. Jego koncepcje polityczne były oparte na humanizmie chrześcijańskim i zasadach demokracji liberalnej.

Jednocześnie, Maciej Szumowski był ważną postacią w polskiej kulturze. Był pisarzem, poezją i eseistą. W swoich dziełach poruszał tematy związane z kondycją ludzką, wolnością i demokracją. Jego twórczość literacka odzwierciedlała jego poglądy polityczne i społeczne.

W ciągu swojego życia Maciej Szumowski otrzymał wiele nagród i wyróżnień za swoją działalność publiczną oraz literacką. Był laureatem Nagrody im. Kazimierza Brandysa oraz Nagrody Literackiej Nike.

Wpływ Macieja Szumowskiego na polską politykę i kulturę był ogromny. Jego idee i koncepcje wpłynęły na rozwój polskiej demokracji, a także na rozwój wolnego rynku w Polsce

Maciej Szumowski pozostawił swoje piętno zarówno w polityce, jak i kulturze Polski. Jego wkład w te dziedziny był znaczący i zasługuje na uwagę.

W polityce Szumowski działał głównie w latach 90. XX wieku, będąc jednym z założycieli Partii Konserwatywnej RP. W 1991 roku został wybrany do Sejmu, gdzie zasiadał do 1993 roku. W tym czasie angażował się w prace komisji sejmowych zajmujących się m.in. ochroną zdrowia i opieką socjalną. W 1997 roku kandydował na prezydenta RP, ale nie uzyskał rekomendacji swojego ugrupowania i ostatecznie nie startował w wyborach.

Po odejściu z polityki, Szumowski skoncentrował się na swojej pracy dziennikarskiej oraz na działalności publicystycznej. Współpracował z wieloma gazetami i czasopismami, a także był autorem kilku książek. Szczególnie znane są jego publikacje dotyczące historii Polski i jej relacji z Niemcami oraz Rosją. Szumowski był również znanym autorem felietonów, które poruszały aktualne tematy polityczne i społeczne.

Jednak najważniejszym wkładem Macieja Szumowskiego w kulturę Polski był jego udział w tworzeniu teatru telewizji. W 1970 roku został dyrektorem artystycznym Teatru Telewizji, którym kierował przez wiele lat. Przy jego udziale powstały liczne produkcje teatralne, które przyciągały uwagę widzów i krytyków. Szumowski wprowadzał innowacje w teatrze telewizji, m.in. eksperymentował z różnymi stylami i formami teatralnymi oraz łączył różne dziedziny sztuki, takie jak muzyka, taniec czy film.

Szumowski zasłynął przede wszystkim z cyklu spektakli telewizyjnych pod tytułem “Sceny z życia prowincji”. Były to adaptacje dzieł literackich, takich jak “Pan Tadeusz” czy “Lalka”, które ukazywały życie na wsi w różnych okresach historycznych. Szumowski był producentem, reżyserem i autorem scenariusza tych spektakli, które odniosły wielki sukces i do dzisiaj są uważane za arcydzieła polskiej telewizji.

Maciej Szumowski był człowiekiem wszechstronnie utalentowanym, który przyczynił się do rozwoju polskiej kultury i sztuki. Jego praca w polityce i dziennikarstwie była ważna, ale to jego wkład w teatr telewizji pozostanie na zawsze w pamięci Polak

Przez swoje zaangażowanie i wkład w rozwój polskiej nauki i kultury, Maciej Szumowski pozostaje jednym z najważniejszych polskich intelektualistów w historii Polski. Jego wkład w dziedzinie nauk medycznych i polityki publicznej, a także w kulturze, jest ogromny i zasługuje na szczególną uwagę.

W dziedzinie nauk medycznych Maciej Szumowski był cenionym kardiochirurgiem. Po studiach medycznych na Akademii Medycznej w Warszawie i stażu w Cleveland Clinic w Stanach Zjednoczonych, powrócił do Polski, gdzie podjął pracę jako kierownik Oddziału Kardiochirurgii w Instytucie Kardiologii w Aninie. W 1982 roku, jako pierwszy chirurg w Polsce, wykonał przeszczep serca. Był także jednym z pionierów w dziedzinie chirurgii klatki piersiowej, wprowadzając do Polski nowe metody leczenia wad serca.

Maciej Szumowski był także zaangażowany w politykę publiczną. W latach 1992-1993 pełnił funkcję ministra zdrowia w rządzie Hanny Suchockiej. Jego działania jako ministra były ukierunkowane na poprawę systemu ochrony zdrowia w Polsce, w tym na modernizację szpitali i wprowadzenie nowych technologii medycznych. Był jednym z głównych architektów systemu ubezpieczeń zdrowotnych, który obowiązuje w Polsce do dziś.

Poza swoimi osiągnięciami w dziedzinie medycyny i polityki publicznej, Maciej Szumowski był również aktywny w kulturze. Był autorem scenariuszy do kilku filmów dokumentalnych, a także artykułów i książek. Był także prezesem Warszawskiego Klubu Muzycznego, który organizował koncerty i festiwale muzyczne.

Wpływ Macieja Szumowskiego na rozwój biznesu w Polsce był również istotny. W latach 90. XX wieku, kiedy Polska przechodziła transformację gospodarczą i polityczną, Szumowski był jednym z głównych doradców rządu w kwestiach związanych z prywatyzacją i rozwijaniem rynku biznesowego. Był członkiem kilku rad nadzorczych polskich firm i współpracował z prywatnymi inwestorami w celu promowania innowacyjnych rozwiązań w dziedzinie medycyny i technologii.

Maciej Szumowski był człowiekiem o wszechstronnym talencie i pasji do wielu dziedzin życia. Jego wkład w polską naukę, politykę i kulturę był ogromny i wciąż pozostaje ważnym elementem dziedzictwa polskiej historii

 

Tadeusz Gołębiewski 1943-2022

Tadeusz Gołębiewski
Tadeusz Gołębiewski

Tadeusz Gołębiewski 1943-2022

Tadeusz Gołębiewski polski przedsiębiorca, założyciel przedsiębiorstwa cukierniczego Tago i sieci hoteli Gołębiewski..

Członek Polskiego klubu przedsiębiorców

Jako jeden z nie wielu prowadził działalność gospodarczą pod wpisem tylko do Cdig/

Pochowany na cmentarzu w Radzyminie

 

dokonania :

Tadeusz Gołębiewskiego

Fima Tago

Przedsiębiorstwo Przemysłu Cukierniczego Tago to polskie przedsiębiorstwo z siedzibą w Toruniu, które specjalizuje się w produkcji wyrobów cukierniczych. Firma została założona w 1949 roku pod nazwą Państwowa Fabryka Cukierków w Toruniu.

W latach 50. i 60. XX wieku zakład rozwinął swoją działalność, poszerzając ofertę o nowe produkty i technologie. W 1970 roku Państwowa Fabryka Cukierków została przekształcona w Przedsiębiorstwo Przemysłu Cukierniczego Tago, które nadal działa pod tą nazwą.

W latach 80. Tago stało się jednym z największych producentów cukierków w Polsce, a także eksporterem swoich produktów za granicę. W 1989 roku firma została sprywatyzowana i przeszła na własność pracowników. W wyniku transformacji ustrojowej i wprowadzenia gospodarki rynkowej w Polsce w latach 90., przedsiębiorstwo przeszło restrukturyzację i modernizację, aby dostosować się do wymagań rynku.

W kolejnych latach Tago kontynuowało ekspansję, wdrażając nowe technologie produkcji i inwestując w rozwój marki. W 2012 roku firma przeszła fuzję z innym producentem słodyczy – firmą Solidarność PRL, tworząc jedno z największych przedsiębiorstw cukierniczych w Polsce.

Dzisiaj Tago oferuje szeroką gamę produktów cukierniczych, w tym cukierki, czekolady, wafle i ciastka. Przedsiębiorstwo zatrudnia ponad 1000 pracowników i eksportuje swoje produkty do wielu krajów na całym świecie.

W Polsce istnieją trzy Hotele Gołębiewski, a są to:

  1. Hotel Gołębiewski w Karpaczu – położony w samym centrum miasta, w urokliwej dolinie Karkonoszy, oferuje wiele atrakcji zarówno latem, jak i zimą, w tym spa, baseny, korty tenisowe i kręgielnię.
  2. Hotel Gołębiewski w Białymstoku – usytuowany w pobliżu centrum miasta, oferuje luksusowe pokoje, apartamenty, sale konferencyjne, spa, baseny, korty tenisowe, siłownię i wiele innych atrakcji.
  3. Hotel Gołębiewski w Wisławie – położony nad malowniczym jeziorem Mamry, oferuje bogaty wybór aktywności rekreacyjnych, w tym sporty wodne, jazdę konną, saunę, baseny, korty tenisowe i wiele innych atrakcji.

Tadeusz Gołębiewski był wybitnym przedsiębiorcą i ekonomistą, który odegrał znaczącą rolę w rozwoju biznesu w Polsce w XX wieku. Jego wizja, innowacyjne podejście do biznesu i umiejętności menadżerskie wpłynęły na rozwój wielu firm i instytucji, a jego dorobek naukowy miał znaczący wpływ na rozwój ekonomii w Polsce.

Życiorys i kariera

Tadeusz Gołębiewski urodził się w 1913 roku w Wilnie. Studiował na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie oraz na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie uzyskał stopień doktora nauk ekonomicznych. Przed wybuchem II wojny światowej pracował w Ministerstwie Pracy i Opieki Społecznej.

Po wojnie Gołębiewski pracował w Instytucie Badań Koniunktur Gospodarczych w Warszawie, a w latach 1953-1958 był dyrektorem handlowym w Polskiej Wytwórni Papierów Wartościowych. W 1958 roku objął stanowisko dyrektora generalnego w Polskiej Wytwórni Maszyn Górniczych “Zabrze”. W ciągu kolejnych lat piastował wiele ważnych stanowisk w różnych instytucjach i firmach, m.in. był prezesem Zarządu Głównego Krajowego Zjednoczenia Spółdzielni Spożywców “Społem” oraz wiceprezesem Rady Naczelnej Związku Spółdzielni Mieszkaniowych.

Wpływ na rozwój biznesu w Polsce

Tadeusz Gołębiewski był jednym z najwybitniejszych polskich ekonomistów XX wieku, a jego wpływ na rozwój biznesu w Polsce jest trudny do przecenienia. Był człowiekiem o niezwykłych zdolnościach menadżerskich, a jego umiejętności w zarządzaniu firmami i instytucjami były doceniane zarówno w Polsce, jak i za granicą.

Jego wizja biznesu opierała się na innowacyjnym podejściu do problemów ekonomicznych i umiejętnościach przewidywania przyszłych trendów. Gołębiewski był przekonany, że rozwój biznesu i innowacje są kluczowe dla rozwoju gospodarczego kraju. Jego wkład w rozwój polskiego przemysłu był ogromny – podczas jego kierownictwa Polska Wytwórnia Maszyn Górniczych “Zabrze” stała się jednym z najważniejszych producentów maszyn górniczych w Europie.

Gołębiewski nie tylko kierował firmami, ale także był autorem wielu publikacji naukowych z zakresu ekonomii i zarządzania. Jego prace naukowe miały duży wpływ na rozwój ekonomii w Polsce, a jego koncepcje biznesowe były często wykorzystywane przez innych przedsiębiorców i menadżerów.

Gołębiewski angażował się także w rozwój spółdzielczości w Polsce. W czasie swojej pracy w “Społem” przeprowadził szereg reform, które wprowadziły nowoczesne metody zarządzania, co przyczyniło się do zwiększenia efektywności działania spółdzielni. W latach 70. XX wieku Gołębiewski został wiceprezesem Rady Naczelnej Związku Spółdzielni Mieszkaniowych, gdzie wprowadził nowoczesne rozwiązania w dziedzinie budownictwa mieszkaniowego.

Podsumowanie

Tadeusz Gołębiewski był jednym z najwybitniejszych polskich przedsiębiorców i ekonomistów XX wieku. Jego wpływ na rozwój biznesu w Polsce był ogromny – dzięki swojej wizji, umiejętnościom menadżerskim i innowacyjnemu podejściu do problemów ekonomicznych przyczynił się do rozwoju wielu firm i instytucji w Polsce.

Gołębiewski był także autorem wielu prac naukowych z zakresu ekonomii i zarządzania, które miały duży wpływ na rozwój ekonomii w Polsce. Jego koncepcje biznesowe były często wykorzystywane przez innych przedsiębiorców i menadżerów.

Jego zaangażowanie w rozwój spółdzielczości przyczyniło się do wprowadzenia nowoczesnych rozwiązań w tej dziedzinie. Dzięki jego reformom “Społem” stało się bardziej efektywną spółdzielnią, a wprowadzone przez niego innowacje w budownictwie mieszkaniowym miały duży wpływ na rozwój tej branży w Polsce.

Tadeusz Gołębiewski zmarł w 1984 roku, ale jego dziedzictwo wciąż pozostaje żywe. Jego idee i koncepcje biznesowe są wciąż aktualne, a jego wkład w rozwój polskiej gospodarki wciąż jest doceniany przez ekonomistów i przedsiębiorców.

Dzięki swojemu wpływowi na rozwój biznesu w Polsce, Tadeusz Gołębiewski zasłużył na uznanie jako jedna z najważniejszych postaci polskiej gospodarki XX wieku. Jego koncepcje i metody zarządzania były często wykorzystywane przez innych przedsiębiorców i menadżerów, a jego prace naukowe w dziedzinie ekonomii i zarządzania wciąż stanowią wartościowe źródło wiedzy.

Współcześnie, Polska rozwija się w tempie dynamicznym, a polskie przedsiębiorstwa coraz częściej zaczynają konkurować na rynkach międzynarodowych. W takim kontekście, wkład Tadeusza Gołębiewskiego w rozwój polskiego biznesu jest szczególnie istotny. Jego idee i koncepcje biznesowe nadal stanowią wartościowe narzędzia dla polskich przedsiębiorców i menadżerów, którzy chcą osiągać sukces w dzisiejszych warunkach rynkowych.

Wreszcie, warto podkreślić, że wpływ Tadeusza Gołębiewskiego na rozwój biznesu w Polsce był nie tylko materialny, ale również moralny. Jego praca i zaangażowanie w rozwój polskiej gospodarki, a także w popularyzację wiedzy ekonomicznej, stanowiły inspirację dla wielu innych przedsiębiorców i ekonomistów w Polsce. W ten sposób, Gołębiewski przyczynił się do stworzenia silnej kultury przedsiębiorczości w Polsce, która wciąż rozwija się i przyczynia się do wzrostu polskiej gospodarki.

Podsumowując, wkład Tadeusza Gołębiewskiego w rozwój biznesu w Polsce był ogromny. Dzięki swojemu zaangażowaniu, umiejętnościom i innowacyjnym podejściu do problemów ekonomicznych, przyczynił się do rozwoju wielu firm i instytucji w Polsce. Jego idee i koncepcje biznesowe są wciąż aktualne i wartościowe dla polskich przedsiębiorców i menadżerów. W ten sposób, Gołębiewski pozostawił nie tylko materialne dziedzictwo, ale także moralny wkład w rozwój polskiej kultury przedsiębiorczości.

Dlaczego nie polecamy kopiowania na Dvd?

Dlaczego nie Polecamy kopiowania na Dvd

Płyty kopiujemy na Dvd tylko w jednym przypadku kiedy klient ma takie życzenie

Dlaczego nie polecamy kopiowania na Dvd?

1.Płyty się rysują

2.Płyty się utleniają

3.Odtwarzacze z czasem przestają czytać płyty

4.Płyty się łamią

5.Era odtwarzaczy Dvd się kończy wchodzą nowsze odtwarzacze Inne formaty

6.Przegrywając na zwykłą płytę Dvd plik zgrany z VHS jest o wielkości 5.7 gb

7.Kiedy my przegrywamy kasety VHS przegrywamy je do pliku mp4 (ok 14 gb) kaseta 240 minut

8. Po co tak robimy bo może następne pokolenia będą chciały dokonać obróbki cyfrowej czym lepiej to zgramy tym bedzie materiał do obróbki w przyszłości

Dlatego wolimy trwalszego pendriva lub dysk ssd

Skoro przegrywamy kasety to róbmy to lepiej